Jim van den Bos
Mag ik nog eventjes bij je zitten?
Ik wil je nog wat vragen
Hoe je was en wat je nou vindt van mij
Jij schikt je en duwt de deken voor mij opzij
Ik prop de deken weer terug zodat je het niet koud krijgt
En ga dan zachtjes naast je zitten
Vragend kijk je naar me, maar ik weet niet wat ik wil weten
Ik wil zeggen dat ik alles wil, maar elk beetje is genoeg
Neem me mee naar de verhalen van vroeger
Hoe ik speelde, en waarom ik toen huilde
Hoe jij mij troostte en wat ons daarna zo aan het lachen maakte
Hoe we alle leed snel vergaten en hoe dat nu ook alweer moet
Ik maak nog twee koffie, om de avond op te rekken
Jij pakt een sigaret, terwijl dat van de dokter niet mag
maar de hitte van elk trekje smaakt verdomde goed
Bij onze nostalgie en deze perfecte avond
Als ik uiteindelijk moe word wil ik opstaan
maar dan vraag je of ik nog even blijf zitten
Ik knik en antwoord ‘Heel even dan.’
En besef me in stilte; Omdat dat nu nog kan